Bugün çok özel bir gündü ve bu özel günümü böylesi güzel renklerle yazmak istiyorum

Annem babam ameliyatdan bugüne kadar ilgilendiler sabah onları ankaraya yolcu ettim.Ve Mükemmel bir gün başlayacaktı az sonra...Ortaköyde tüm işitme engelli kardeşlerimle buluştum.Ben hayatımda hiç ama hiç böylesi ortamda olmamıştım.ilk kez tatdım ve bu kadar mutlu olamazdım.Tam anlamıyla muhteşem bir gündü.Aynı kafadan insanlar beraberdik.Okulumda bir kişi yoktu böylesi.Bizi en iyi bizler anladığını gördüm.Şuan şu yazıları yazarken çok duygulu biçimde yazıyorum gerçekten

Günümün çoğu neredeyse hep sizlerle idi..Bugün gördünüz nasıl duyduğumu.Artık sizin yorumunuza bırakıyorum, Ama ilk günden bugüne neler değişti onu söylemek istiyorum...

İlk gün cihaz takıldığında sesler harbi harbi çok acayip ve yankılı çok ince geliyordu....( İLK GÜN İÇİN GEÇERLİ )

Şimdi sesler normalleşmeye başladığını görüyorum ve yankılı değil hemen hemen artık incelikden biraz ayrılmış gibi görünüyor artık..

İlk günler sessiz ortamlarda iyiydim.Bugünler kalabalık ortamlardada anlama oranım iyidir Allaha şükürler olsun....

Şuan ki en büyük sıkıntılarım ise ;

GÜRÜLTÜLÜ ve KARŞIMDA UZAK  olan birisini zor anlıyorum.

Gerçekten genel anlamda iyi diye düşünüyorum.tabi biraz daha yetenek sağlamam lazım.Neler yapabilirim diye düşünüyorum.

Bugün o kafede babamla kulağıma tutarak telefonu konuştum ve anladım buna elfida ablamm ve onur cantimur kardeşimde  şahit oldu  

Bugün gerçekten çok mutluyum ya yüzümüz gerçekten çok güldü.Her gün böyle olmaz ama insan arada sırada ihtiyacı oluyor böylesi güzel günlere.

Bugün bişey daha farkettim.Elfida ablam Benim cihazdan nasıl ses geliyor diye kontrol etmek için kulağımdan cihazı aldığında bi kötü oldum gerçekten.Çünkü artık cihaza kendimi benimsediğimi farkettim.Artık o benim organım diye düşünüyorum

Bu duygularla Bugünkü organizasyonu ayarlayan Ve tüm gelen kardeşlerime çok teşekkür ederim.Süper bir güne şahit olduk...Yarın yeni farklı duygularla görüşmek dileğiyle...