|
Hayat bir koşuşturmaca içinde, kendini kaptırmışcasına devam ederken bir gün ansızın, hiç beklenmedik bir haber alırsın dünyanın başına yıkıldığını düşürsün. o an herşey bitmiş gibi, hayat durmuş gibi gelir insana..film şeridi gibi geçer gözünün önünden umutsuz olarak düşündüğün hayat. çevrendeki insanlara bakarsın onlara baktıkça imrenirsin, özenirsin, bi saniyelik bir anda "keşke" geçer içinden, o keşke de okadar şeyler gizlidir ki bitmek tükenmek bilmeyen kelimeler içine düşersin. Bundan sonra mutluluk, gülümsemeler, hayaller, umutlar , yarınlar olmayacak zannedersin. Sonra bir anda anlamadığın bişey olur kendini o kadar iyi hissedersin ki bakarsın dimdik ayaktasın ve dimdik hiçbir an eğilmiyecek şekilde ayakta olman gerektiğini fark edersin. Hayata kaldığın yerden devam etmek zorundasındır, devam etmelisin ki sana ihtiyacı olanlara umut olabilesin. Bir bakarsın hayatın, umutların, hayallerin, yarınların, bu zamana kadar planladığın her şey tepe taklak olmuştur. Baştan başlarsın inşaata yeni umutlar ve hayaller doğrultusunda, hiç tahmin etmediğin ortamlarda bulursun kendini ve düşünürsün şimdiye kadar ne kadar boş işler ile uğraşıp ne kadar basit şeyler için üzüldüğünü hepsi geride kalmıştır. Yeni umutlara yeni ufuklara yelken açmış olarak içinde huzur duyarsın….(HATİCE ERSOY ÇANKIR)
|
