Kısa ve Öz... İnsan nasıl sığdırabilirki iki cümleye kaybolan yaşamını!Öncesi nasıldım ? nasıl alıştım ve nasıl devam ediyorum?Herkes gibiydim sanırım önceleri hatta biraz da şanslı.Mutlu bir evlilik ,sağlıklı iki çocuk ,güzel bir iş ,sosyal bir çevre ,günü yaşayan geleceğe umutla bakan bir sultan.Sonrasında ise kaybolan umutlar,yaşanılan hayal kırıklıkları ve ilk kendine sonra çalıştığın işyerine çevrene karşı yitirilmiş bir güven !Seni sevenlerin zamanla acıyarak bakması yada önemsizmiş gibi davranmaları ,hatta biraz abartıp hiçbirşey değişmemiş gibi davranmalarıyla hayatın devam ediyor işte.Bir an geliyor ''pes'' ediş seni sarıyor biransa yok diyorsun bunu atlatacaksın.İsyan safhasından sonra kabulleniş teslimiyet ve en sonra mücadelen başlıyor.Mücadele etmen gereken zamanda ise mücadelenin ,sadece engelin olmadığını anlıyorsun.İşte bu benım 40 yıllık rotasını şaşımış hayat hikayem.
Diğer bir değişle ''sağır sultanın'' hikayesi.
İki çocuk annesi ve özel bir bankada kariyer peşinde koştuğum sıralarda kulağımda çınlamalar başladı.Kısa bir zaman sonra karşımdakı müşterilerimi anlamamaya başladım .Gittiğim uzman doktorların hepsi ama hepsi farklı teşhısle tedavıye başladı.En korkuncu 2 ay süren ms tedavisi,en ızdıraplısı da 1 yıl süren psikolojık tedaviydi.yok Fizyolojık yok psikolojık derken işitmem tamamen yok oldu.İlk hayatımdan telefon,televizyon,sinema tiyatro çıktı sonraları ise kapı zilleri dost sohbetleri ı.Hala alışamadığım en zoruma giden ise muzık dinleyemeyiş oluşum.Mahremıyetınız bitiyor ,özelınız kalmıyor.İşinizi kendınız hallederken doktora ,belediyeye hatta markete yardımsız gidemiyorsunuz.Düne kadar çocuğunuzu siz doktora götürürken çocuğunuz sizinle doktora gelıyor nededıklerını anlayamadığınız için.6 yaşındakı oğlunuzun sizi arayanlarla telefonda konuşmaya çalışmasını seyrediyorsunuz öylece...ve geceleri yatarken dua edişini.''Allahım annemın kulaklarına zihin açıklığı ver diye''Bunlar yaşadığınız duygu patlamaları...Realite ise daha korkunç.Önce işyerimin tam 11 yılımı verdiğim kimi zaman gece yarılarına kadar çalışmak zorunda kaldığım işyeri.Sultan hanım diyor sizi durumunuza uygun bir yere yerleştireceğiz fakat rapor almanız lazım ki biz bu süreçte size uygun yer bulalım.Sonra ise alıyorsunuz ve işyeri 25/1den iş aktinizi fesh ediyor.Eşim defalarca çalışmak istediğimi dile getirmesine rağmen performansım hep çok iyilerde seyrederken.Kurumsal bir yapı bunu nasıl yapar diyorsunuz.Emeklılığımı yapın elımde hastanenın özür kurulunun verdiği rapor var demeniz de işe yaramıyor.Dün gibi işyerımın bana yazdığı yazı''sultan hanım malesef vergi indirimi alıyor olmanıza rağmen emeklılığı 9 yıl sonra ve 3 yıllık prımden sonra hakedebılıyorsunuz demesi.Baş vuracağınız bilgi alabileceğiniz merci yok.Sigortasız ,paramparça güven,işsiz.. sağırlığınızla kalıyorsunuz ortada.Hangisi daha acı verdi şimdi bile inanın kestiremıyorum.işitme kaybımmı yoksa size yapılan işe yaramaz muamelesimi?
İnanın eğer onlara ınansaydım 9 yıl bekleyıp 3 yıl prim ödeyip ahlanacaktım.Eşim ,ablam arkadaşlarım bile hatta avukatım ''sen onlardan dahamı iyi bileceksın dediler''.Pes etmedim tam 6 ay gitmediğim dernek başvurmadığım kurum kalmadı.Engelliler biz vasıtası ile internetten tanıştığım bülent Küçükaslan(omırılık felçlısı) ve İlker kaya(işitme engelli) arkadaşlarım sayesınde emeklı olmayı başardım.Onların yasalarla bana destek olduğu bu konuda 5000 çalışanım var diye gurur duyduğu kurumsal kımlıklı işyerimin onca emeklı olamazsın demesıne karşı.Onlara nezdınızde teşekkuru borç biliyorum.Geceler boyu iş hukukunu okurken engellı derneklerındense aldığım cevap bilemiyoruz oldu...yada musait değilim ...üyemızmısınız ..önce üye olun vs vs.
Dudak okumaya başladım zamanla anlamazsam bile velı toplantılarına katıldım,gururumu kenara bırakıp efendım anlamadım?tekrar edin dedim.En sonunda sağırmısın kardeşim dediklerinde DİMDİK evet sağırım varmı başka sorunuz diyebildim.Çalışmama mani oldular ama beni bükemediler.Şimdi amelıyat gunumu beklıyorum oda diğer sorunlarım gibi tepsi ile sunulmadı çözümü.Amelıyattan umutlu değiliz ama koklear ımplanttan başka çağrenizde yok dediler.BU SEFER koklear ımplant nedir dedim.SESsizsiniz grubu Salih ve Koklear implant derneği başkanı Mustafa Koyuncu ile tanıştım faceden.İmplantı anlattılar bıkmadan sorularıma yanıt oldu herbirinin yaşadıkları.Bu arada öğrendim ki O kısım ile daha acı cıhaz pahalı ,apartları aksesuar kabul edılıyor koskoca hayatın başında olan küçücük cocukların ailelerinin çilesi ile karşılaşıyorsunuz.Trajı komık bir hıkaye bu engellılerın yaşadıkları öyle bırkaç satıra sığmaz aslında.Sonra düşünüyorsunuz yahu ben çalışırken neyın prımını ödedim..bunu karşılamıyor onu karşılamıyorsa sigortam ,neyin sigortası diyorsunuz.Asgarı ücretle geçinmeye çalışan bir ailenın duymayan cocuğunun cıhazına eur karşılığı paralar ödemek için yaşadıklarını okuyorsunuz.İsyanım engelim değil diyorsunuz ...engel çıkaranlara karşı.Sadaka kulturu ile beslenen toplumu,engellısının boynunu eğen ,yapması gerekenı yapmayıp bağış yaptı diye engellinin belını buken sisteme isyanım.
